In Nederland is het heel gewoon dat de vennoten en bestuurders van Nederlandse bedrijven het geld dat aan het bedrijf toebehoort, opnemen om het voor privédoeleinden te gebruiken. In de onderhavige zaak, als experts in vastgoedrecht, wij constateren dat beleggende cliënten met de Nederlandse nationaliteit de middelen van hun bedrijf of vereniging gebruiken om op onderhandse wijze hun woning in Spanje te verwerven.
Dit is in principe toegestaan volgens de Nederlandse wet, volgens welke het gebruik van en het opnemen van kleine bedragen uit de vennootschap uit hoofde van privé-investeringen van bestuurders is toegestaan, en wordt niet belast. Het is vrijgesteld van belasting.
Hoewel, vanaf het jaar 2023 is in Nederland een nieuwe verordening ingevoerd die een limiet aan bepalingen vaststelt, en ook een verhoogd controlesysteem op de oorsprong van de fondsen in Spanje. Daarom vanaf € 700,000,- staat vast dat deze voorzieningen die door de bestuurders worden getroffen, wel degelijk een indirecte vergoeding kunnen betekenen. Waarmee speciale aandacht moet worden besteed wanneer de Nederlandse belegger geld van zijn bedrijf gebruikt om een onroerend goed in Spanje te verwerven en deze voorzieningen hoger zijn dan € 700,000.
Echter, bij het formaliseren van de aan- en verkoop van onroerend goed in Spanje, hoewel het in Nederland niet nodig is om een document te formaliseren voor de intrekking van beschikkingen voor een lager bedrag dan vastgesteld, het is noodzakelijk om een soort document te presenteren dat de oorsprong van deze fondsen rechtvaardigt. Bijvoorbeeld een document opgesteld en geformaliseerd door de bestuurder als zaakvoerder van de vennootschap, of een leningsovereenkomst tussen de vennootschap en de bestuurder. Bij gebrek aan dit Nederlandse document kan in Spanje een leenovereenkomst worden opgemaakt die via de Spaanse belastingdienst moet. Het is vrijgesteld van belastingen, maar er moet een aangifte worden ingediend bij de regionale belastingdienst, waarin deze lening wordt aangegeven door middel van een contract dat is opgesteld volgens de Spaanse wetgeving.
Hiermee wordt in de toekomst voorkomen dat de Spaanse wetgeving het door de bestuurder ontvangen geld als een schenking van het verborgen bedrijf kan beschouwen.
Daarom is het hiervoor noodzakelijk om een contract op te stellen waarin het bedrijf het geld aan de directeur leent en deze hem verplicht het terug te geven, met rente tegen marktwaarde. Met andere woorden, er moeten marktconforme gemiddelde rentepercentages worden vastgesteld, zodat het niet als een fictieve operatie kan worden beschouwd.
Zodra dit contract is opgesteld, moet het worden ingediend bij de regionale belastingdienst, met gebruikmaking van model 600, dat, zoals we zeggen, is vrijgesteld.
Echter, uit voorzichtigheid, zodra het leningscontract in Spanje is opgesteld, alvorens het te formaliseren, de belegger zou het akkoord van zijn accountant of Nederlandse belastingadviseur nodig hebben om te bevestigen dat de uit te voeren operatie correct is.
