Legalisatie van onroerend goed in Spanje. Veelvoorkomende juridische problemen bij Spaanse bouwprojecten.

Heb ik een bouwvergunning nodig om mijn huis te verbouwen?

Ja, u heeft een bouwvergunning nodig om uw huis te verbouwen. Het type vergunning dat voor deze werkzaamheden nodig is, hangt af van de werkzaamheden die bij de verbouwing worden uitgevoerd.

Vergunning voor kleine werken – “licencia de obra menor”: Deze vergunning is vereist voor veranderingen in het gebruik van de kamers, de indeling van muren, enz. Om deze vergunning te verkrijgen is geen project van een architect nodig, omdat deze door particulieren kan worden aangevraagd door de werkzaamheden te beschrijven en te evalueren om de belastingen te betalen.

Ter verduidelijking: deze vergunning wordt aangevraagd wanneer de werkzaamheden aan het pand geen invloed hebben op de essentiële infrastructuur van het pand, zoals het vervangen van het dak, de dragende muren of de structuur van het gebouw, of de binnentrap.

Normale gevallen waarin deze vergunning nodig is: Renovatie van het dak (niet volledig vervangen, alleen vernieuwen). Hier volgen enkele gevallen waarin deze vergunning moet worden aangevraagd:

• • Bouw van een garage, schuur of opslagruimte
  • Bouw van een hekwerk
  • Bouw van een zwembad (afhankelijk van de oppervlakte)
  • Om een kraal te bouwen, enz.

Houd er rekening mee dat de beschreven gevallen en de voorwaarden voor het verkrijgen van de vergunning aanzienlijk kunnen verschillen van zone tot zone of van regio tot regio.

Vergunning voor grote werken – “licencia de obra mayor”: Dit is dezelfde vergunning als die welke vereist is voor het bouwen van een huis, zoals uitgelegd in de sectie “Bouwen op rustieke grond” en “Bouwen op stedelijke grond”. Deze vergunning is vereist wanneer de uit te voeren bouwwerkzaamheden van invloed zijn op de essentiële delen van het gebouw en een architectonisch ontwerp vereisen. Bijvoorbeeld voor het bouwen van een aanbouw aan het huis (zoals een nieuwe kamer) of het veranderen van het dak.

• • • Het dak volledig veranderen
    • Een nieuwe kamer bouwen als uitbreiding van het gebouw
    • Een garage bouwen met dakpannen en beton
    • Een tweede verdieping bouwen
    • Een zwembad bouwen (afhankelijk van de oppervlakte en de regio), enz.

Er is geen eigendomsakte of “escritura” voor de grond, of de uitbreiding of grenzen van de grond zijn niet correct

Het komt vaak voor dat er voor sommige eigendommen geen escritura (eigendomsakte) is, en u moet uw recht op de eigendom vaststellen via een procedure die bekend staat als “expediente de dominio“ of ”acta de notoriedad“ vast te stellen. Dit is een ingewikkelde procedure, waarbij uw claim in het Boletín Oficial de la Provincia (het staatsblad) moet worden gepubliceerd. Het verschil tussen beide procedures is voornamelijk dat de ”expediente de dominio“ via een normale procedure bij de rechtbank wordt afgehandeld, terwijl de ”acta de notoriedad” een procedure is die voor de notaris van het gebied wordt afgehandeld. Het behoeft geen betoog dat de “acta de notoriedad” altijd aan te bevelen is, omdat deze procedure korter, goedkoper en sneller is dan de andere. Gewoonlijk wordt de “expediente de dominio” gebruikt wanneer de situatie van het terrein en het eigendom in geschil is met de buren of onduidelijk is. De “acta de notoriedad” wordt gebruikt wanneer het eigendom bekend is en er problemen zijn met de grenzen of de grootte van het onroerend goed.

Vervolgens moet u ervoor zorgen dat de gegevens in het Registro de la Propiedad en het Catastro overeenkomen en dat deze in overeenstemming zijn met wat volgens de plaatselijke gebruiken de grenzen van het onroerend goed zijn. U mag slechts op een bepaald percentage van de grondoppervlakte bouwen. U moet controleren of nutsvoorzieningen beschikbaar zijn, met name water en elektriciteit. U moet controleren of er servidumbres de paso (recht van overpad) zijn, aangezien deze niet kunnen worden geblokkeerd. Nadat uw eigendom ‘gecreëerd’ is, moet u deze voor het eerst registreren. Voor al deze zaken heeft u de diensten van uw Spaanse advocaat nodig.

Het komt ook vaak voor dat de grootte van het perceel niet overeenkomt met het werkelijke perceel. In deze gevallen moet opnieuw een “expediente de dominio” of “acta de notoriedad” worden opgesteld om de werkelijke grenzen van het perceel vast te stellen en zowel het Spaanse kadaster als het Spaanse grondregister bij te werken.

Wat te doen als het huis niet in de akte staat?

Soms komt het voor dat het huis (de bouw) zelf niet geregistreerd is, hetzij om historische redenen, hetzij omdat degene die het heeft gebouwd belasting en kosten voor registratie wilde vermijden. In dergelijke gevallen staat in het kadaster en in de officiële documenten meestal alleen het perceel vermeld.

In sommige andere gevallen is de constructie wel geregistreerd (vermeld in de akte en in het kadaster), maar niet als “huis”, maar bijvoorbeeld als opslagplaats of schuur (“albergue” of ‘almacén’) of een andere soortgelijke constructie. Dit is niet voldoende om de constructie wettelijk als “huis” te laten registreren. Deze situatie had in de fase vóór het voorlopige contract moeten worden vermeld, aangezien dit duidelijk moet blijken uit de nota simple.

In deze gevallen moet uw Spaanse advocaat – of de verkoper – voordat u het onroerend goed koopt, het huis voor het eerst registreren, als het nog niet geregistreerd is, of als “huis2”, als het wel geregistreerd is maar als een andere soortgelijke constructie (schuur, opslagplaats, enz.). Dit gebeurt door middel van een zogenaamde “declaración de obra nueva” (verklaring van nieuwe werken). Dit moet zelfs worden gedaan als het huis al honderden jaren bestaat, omdat het volgens het register om een eerste registratie gaat, of in ieder geval om de eerste registratie als huis.

De “declaración de obra nueva” (DON) is een procedure voor de inschrijving van een gebouw of constructie in het kadaster. De procedure is vrijwel hetzelfde als wanneer het huis nieuw is, met als verschil dat er andere documenten nodig zijn en dat het beperkt blijft tot het opstellen van een akte door een Spaanse notaris, waarin het nieuwe gebouw wordt aangegeven met een juiste beschrijving van de kamers, voorzieningen, oppervlakte en afmetingen, plattegronden, enz.

Als het huis recent is gebouwd (meestal minder dan 4-8 jaar, afhankelijk van de regio), zijn de documenten precies dezelfde als voor een nieuw huis, namelijk:

• • • • De akte van eigendom van de grond op uw naam – Als bewijs van eigendom van de grond.
      • Het bouwproject van uw architect – Ter bewijs van de afmetingen, beschrijving, enz. van het huis en het gebouw.
      • De bouwvergunning – Ter bewijs dat het onroerend goed de juiste toestemming heeft gekregen van de Spaanse autoriteiten.
      • Eindvergunning – (CFO) Licencia o Certificado Final de Obra – Ter bewijs dat de werkzaamheden aan het Spaanse onroerend goed zijn voltooid.
      • Tienjarige verzekering (Seguro Decenal) – Als u uiteindelijk hebt gekozen om deze verzekering af te sluiten. Als u dat niet hebt gedaan, moet u aan de notaris aangeven dat u hiervan afziet, zodat de kopers hiervan op de hoogte worden gesteld en zij kunnen bevestigen dat zij hiermee akkoord gaan.
      • Bewoonbaarheidsverklaring van het gemeentehuis – Om aan te tonen dat de Spaanse autoriteiten het gebouw als een Spaans ‘huis’ beschouwen.

Maar als het huis niet nieuw is, maar een oud huis (meer dan 4-8 jaar, afhankelijk van de regio), dan zijn andere documenten vereist. In dit geval, aangezien het Spaanse huis oud is, moet worden aangetoond hoe oud het is. Hiervoor bestaan verschillende systemen:

Leeftijdscertificaat opgesteld door een architect of ingenieur of “Certificado de Antigüedad”: Als het huis niet is ingeschreven in het kadaster of in andere officiële registers zoals het Spaanse Catastro, moet iemand aan deze instanties bevestigen hoe oud het gebouw is, hoe groot het is en een beschrijving geven (hoeveel vierkante meters, hoeveel verdiepingen, hoe groot het is, enz.).. Hiervoor is het in sommige delen van Spanje vereist dat het onroerend goed wordt geïnspecteerd door een specialist die de leeftijd van het gebouw bij benadering bevestigt aan de hand van een persoonlijk onderzoek ter plaatse om de staat van het huis te controleren, en rekening houdend met de rest van het bewijsmateriaal, zoals registers en documenten bij het gemeentehuis en andere openbare of particuliere databanken.

Hoewel dit volgens de Spaanse wetgeving niet vereist is voor het DON, moet de verklaring van de architect vergezeld gaan van de tekeningen of plattegronden van de woning, om de afmetingen te kunnen aantonen. De plattegronden zijn in de toekomst zeer nuttig om de woning in andere registers, zoals het kadaster of het gemeentehuis, te registreren.

Sommige mensen verwarren deze certificering met een “taxatie” of met de “taxatie” die door de bank wordt uitgevoerd om een eventuele hypotheek goed te keuren. Zoals u in dit rapport kunt zien, dient de certificering van de leeftijd door de architect (soms ingenieurs) om het huis op te meten, de beschrijving gedetailleerd weer te geven en ook om een geschatte leeftijd van het onroerend goed te geven. Dit certificaat is zeer specifiek en wordt uitdrukkelijk gebruikt om de Spaanse bouw in het kadaster aan te geven met de Declaración de Obra Nueva-procedure.

Een “taxatie” wordt uitgevoerd door professionals, al dan niet architecten, die alleen de situatie van het huis en de staat van de constructie aangeven om gebreken in de constructie op te sporen, en wordt voornamelijk gebruikt bij de aankoop of verwerving van een onroerend goed. Dit wordt namelijk niet gebruikt wanneer kopers en verkopers Spaans zijn, maar wordt in Spanje veel gebruikt wanneer de koper een andere nationaliteit heeft, zoals Brits.

Ten slotte verschilt de “evaluatie” door de hypotheekbank van het ‘rapport’ en de “certificering van de leeftijd”, omdat deze wordt uitgevoerd door professionals, meestal geen architecten, met als enig doel de woning “de woning te evalueren. Dit betekent dat de bank, als kredietverstrekker, wil weten hoeveel de woning waard is voordat zij het krediet verstrekt, voornamelijk om te controleren of de woning voldoende garantie biedt om het risico en het geleende bedrag te dekken.

Certificaat van ouderdom van het gemeentehuis. “Certificado de Antigüedad del Ayuntamiento”. Dit is een certificaat dat wordt afgegeven door het gemeentehuis. Dit certificaat is niet zo gedetailleerd in de beschrijving van de constructie als dat van de architect, maar het dient om aan het Spaanse kadaster en de notaris te bevestigen wat de exacte of geschatte leeftijd van de constructie is.

Certificaat van het kadaster. “Certificado Catastral o del Catastro”. In sommige gebieden beschikt het kadaster over een gedetailleerde database van de eigendommen, de bouw en de grond van de rustieke zones. Op die manier kan het kadaster, hoewel het niet op de hoogte is van het huidige bestaan van het onroerend goed, dankzij zijn “automatische” of “inspectie”-activiteit (het kadaster treedt alleen op wanneer de belanghebbende partijen een bepaalde transactie melden, het treedt nooit op eigen initiatief of automatisch) het bestaan van het huis vooraf hebben vastgesteld en de leeftijd met een zekere mate van nauwkeurigheid bevestigen. In deze gevallen, en afhankelijk van de gebieden, accepteren notarissen en kadasters de verklaring van de Catastro als bewijs van het bestaan en de leeftijd van het onroerend goed in het proces van DON.

In beide gevallen, zowel bij een relatief nieuw als bij een oud huis, worden de vereiste documenten aan de notaris verstrekt, die de juiste akten opstelt, de zogenaamde Declaración de Obra Nueva, die door de eigenaar van de grond moeten worden ondertekend. Zodra de akten naar behoren zijn ondertekend, worden deze de huidige akten van het onroerend goed en worden de vorige akten, die alleen de grond bevatten, geannuleerd.

Zodra u al deze documenten in uw bezit heeft, moet u ze naar de notaris brengen. De notaris stelt de eigendomsakte van de bouw op, die u ondertekent. Dit proces wordt Declaración de Obra Nueva genoemd. Hiermee wordt verklaard dat er op het bestaande perceel nu een bouwwerk staat, namelijk een huis.

Vervolgens moet u deze documenten naar het kadaster brengen om de inschrijving van het perceel, nu inclusief het huis, correct te laten wijzigen, waarna het huis juridisch volledig is.

De kosten van de DON zijn dus voornamelijk:

• • • • Notariskosten voor het opstellen van de DON-akten
      • Kadasterkosten voor het inschrijven van de DON in het kadaster
      • Zegelrecht – 1, 1,5, 2 % (afhankelijk van de oppervlakte) van de taxatiewaarde van het onroerend goed

In deze gevallen is het ten zeerste aan te raden om met de verkopers te onderhandelen dat zij het huis met de juiste DON registreren voordat zij overgaan tot de verkoop. Als u een hypotheek afsluit, kan de bank het onroerend goed namelijk pas taxeren nadat het huis met de DON is geregistreerd, omdat het tot dat moment (1) juridisch niet bestaat; en (2) is er geen officiële aanduiding van wat het onroerend goed precies is (grootte, grondoppervlakte en grenzen enz.). Ook kan er geen hypotheek worden afgesloten op onroerend goed dat niet is geregistreerd. In dit geval is er dus geen keuze: de verkopers moeten het registreren voordat u het kunt kopen.

Het perceel is perfect geregistreerd in de akte en het huis staat vermeld, maar de volledige oppervlakte is niet aangegeven, of er zijn andere elementen die niet in de akte zijn vermeld, zoals een garage, zwembad of opslagruimtes, enz.

Deze gevallen komen heel vaak voor bij rustieke grond. Dit zijn typische gevallen waarin iemand op een bepaald moment de grond en zelfs het huis heeft geregistreerd en aangegeven, maar andere delen van het huis of andere elementen niet heeft opgenomen omdat deze later zijn gebouwd.

Bijvoorbeeld een eigenaar die na aankoop van het huis een zwembad of een garage bouwt, of het huis uitbreidt met een nieuwe kamer, een nieuwe veranda, een nieuwe verdieping of een terras, enz.

Deze gevallen zijn uiterst problematisch, omdat het proces om de akten met de nieuwe uitbreiding aan te geven en bij te werken een specifieke studie van de zaak vereist.

Er zijn zoveel verschillende mogelijkheden en vereisten, afhankelijk van WAT de grootte van het perceel is; WAAR het onroerend goed zich bevindt (Valencia, Almería, Alicante, Murcia, Castellón, Granada, Cádiz, Málaga, enz.), met zeer grote verschillen tussen regio’s en zelfs tussen steden; WANNEER deze uitbreidingen zijn gerealiseerd (4 jaar geleden, 10 jaar, 20 jaar), en HOE ze zijn gebouwd (zonder bouwvergunning, met verbouwingsvergunning, enz.), dat het absoluut onmogelijk is om een geldig overzicht van deze kwestie te geven dat als leidraad kan dienen voor de betrokken eigenaren.

Wat is “Fuera de ordenación” voor bouwwerken in Spanje?

“Fuera de ordenación” is een OUD bouwwerk, of een OUD deel van een bouwwerk, dat zonder vergunning is gebouwd, niet voldoet aan de bouwnormen en niet kan worden gelegaliseerd.

• • • • Een oude constructie: De constructie moet zijn gebouwd vóór het moment waarop de Spaanse overheid moet reageren op de constructie (sloop + boete).
      • Vóór 2014: 4 jaar vanaf het moment van bouw
      • Na 2014: 15 jaar vanaf het moment van bouw
      • Er kan nu geen vergunning worden verkregen om het te legaliseren

Positieve gevolgen:

• • • • Het kan worden GEPATRIMONIALISEERD: het kan deel uitmaken van uw vermogen of persoonlijke rijkdom. Het kan worden geregistreerd bij het kadaster, er kan een hypotheek op worden genomen, het kan worden verkocht, geërfd, enz.
      • Het is een constructie die nu is gelegaliseerd en door de tijd heen juridisch is geconsolideerd, hoewel deze niet voldoet aan de normatieve voorschriften. Vanuit juridisch oogpunt kan de gemeente dus geen actie ondernemen tegen dit pand vanwege de leeftijd ervan, en kan het niet door de overheid worden gesloopt, mits er momenteel geen boetes op het pand rusten.

Negatieve gevolgen:

Om deze reden respecteert het gemeentehuis de bestaande constructies, maar deze kunnen niet worden uitgebreid. Er kunnen dus geen nieuwe constructies op het terrein worden gebouwd. Het gemeentehuis staat binnenrenovaties van dit soort panden toe, maar geen uitbreidingen of de bouw van andere gebouwen zoals garages, enz.

Aangezien het pand echter niet aan de voorschriften voldoet, zal het gemeentebestuur geen vergunning verlenen voor de renovatie van essentiële structurele onderdelen van het gebouw, zoals funderingen, dak, enz. Het gemeentebestuur staat wel toe dat het bestaande huis wordt “gerenoveerd” en dat de bestaande structuur wordt ‘gerepareerd’, maar niet dat oude onderdelen worden “verwijderd” om nieuwe te plaatsen. In het geval van bijvoorbeeld een brand of overstroming die de structuur van het huis aantast, kan het gemeentebestuur geen toestemming geven om het pand te “herbouwen”. Concluderend kan worden gesteld dat het gemeentebestuur interne verbouwingen toestaat om het gebouw in stand te houden, maar geen structurele verbouwingen van balken, funderingen, dakvervanging, enz.

Eventuele problemen bij het vernieuwen/aanvragen van CH: Voor panden in Fuera de Ordenación kunnen in de toekomst problemen ontstaan bij het verkrijgen/renoveren van CH.

Wat zijn semi-geconsolideerde urbanisaties in Spanje? Onvoltooide urbanisaties

In dit rapport hebben we uitleg gegeven over de verschillen tussen STEDELIJK GROND en NIET-BEBOUWBAAR (RUSTIEK GROND).

Met betrekking tot STEDELIJK GROND hebben we uitgelegd dat dit grond is waarop gebouwd mag worden volgens bepaalde specificaties die zijn vastgelegd in de “ontwikkelingsplannen” van de stad of het gebied (Plan General de Ordenación Urbana), of in specifieke urbanisatiegebieden die “deelplannen” (Planes Parciales) worden genoemd, enz.

Deze grond beschikt over alle voorzieningen en vereisten om er in hoge bevolkingsdichtheid te kunnen wonen, zoals een goede water- en elektriciteitsvoorziening voor de eigendommen en gebouwen, en openbare elektriciteit en water. En andere aansluitingen, zoals riolering, gas, telecommunicatie, enz.

Stedelijk terrein of “Suelo Urbano” is het terrein van steden, dorpen of urbanisaties en heeft doorgaans een goede toegang via wegen, met bestrating, straten, commerciële zones, gezondheidszorg, scholen, hogescholen, sportcentra, enz.

Maar als we het over stedelijke grond hebben, is er een belangrijk verschil tussen “GECONSOLIDEERDE” en “NIET-GECONSOLIDEERDE” of “SEMI-GECONSOLIDEERDE” stedelijke grond.

Een GECONSOLIDEERD STEDELIJK PERCEEL is een perceel waar alle noodzakelijke urbanisatie-infrastructuur is voltooid en het perceel over alle voorzieningen beschikt om als “stedelijk” te worden beschouwd (elektriciteit, water, wegtoegang, riolering, enz.), en waar reeds alle benodigde ruimte aan de overheid is gegeven om al deze urbanisatie-infrastructuur aan te leggen. Dit perceel heeft bijgedragen aan de betaling van de infrastructuur en heeft (indien nodig) reeds delen van de grond afgestaan voor gebruik voor deze openbare infrastructuur.

Als het perceel niet bebouwd is, dan is het een perceel met de juiste bouwrechten zoals bepaald door de huidige bouwvoorschriften.

Als het perceel al bebouwd is, zijn de bestaande constructies, mits gebouwd volgens de bouwvoorschriften, volledig legale eigendommen, aangezien de eigendomsrechten zowel voor de grond als voor de constructie volledig beschermd zijn door de openbare administratie.

Een NIET-GECONSOLIDEERD STEDELIJK PERCEEL is het tegenovergestelde. Het is een perceel waar niet alle infrastructuur aanwezig is die nodig is om als “GECONSOLIDEERD” te worden beschouwd.

Als het perceel dus niet bebouwd is, zal het gemeentehuis, voordat de bouwvergunning wordt verleend, eisen dat de urbanisatie-infrastructuur in het gebied wordt voltooid volgens de bestaande bouwvoorschriften, en/of dat het perceel de ruimte aan de overheid heeft afgestaan voor de aanleg van deze infrastructuur. Er kunnen dus eventuele kosten voor urbanisatie op het terrein rusten en delen van het perceel kunnen onderworpen zijn aan urbanisatieregels, waardoor ze moeten worden ‘afgestaan’ aan de overheid voor de aanleg van dergelijke infrastructuur.

Als het perceel al bebouwd is, kunnen eventuele stadsontwikkelingsheffingen van invloed zijn op de ontwikkeling en het gebruik van deze gebouwen, en kunnen deze gebouwen ook worden beïnvloed als ze zich midden in de toekomstige infrastructuurgebieden bevinden. Dit zijn gevallen waarin de eigendommen zijn gebouwd voordat de gebieden werden omgevormd tot “stedelijk gebied” (omdat ze vrij oud waren), of simpelweg omdat deze gebouwen zonder de juiste bouwvergunning (illegaal) zijn gebouwd.

In deze gevallen zijn de eigendomsrechten op het perceel en de eventuele gebouwen niet geconsolideerd door de eigenaar. Met andere woorden, de overheid kan bevoegd zijn om een deel (of het geheel) van de grond te verkrijgen, en gebouwen kunnen worden getroffen wanneer het perceel wordt aangepast aan de urbanisatie-eisen. Zowel het perceel als de gebouwen zijn dus niet volledig geïntegreerd in de eigendomsrechten van de eigenaar, aangezien beide kunnen worden beïnvloed door de urbanisatievereisten en -projecten.

Binnen de NIET-GECONSOLIDEERDE gebieden bestaat ook een speciale classificatie, namelijk SEMI-GECONSOLIDEERD . Semi-geconsolideerde gebieden zijn gebieden die, hoewel ze “stedelijk” zijn, zich in een van de volgende situaties bevinden:

• • • • Er zijn enkele stedenbouwkundige werken uitgevoerd, maar niet allemaal.
      • Sommige delen van het terrein zijn aan de overheid afgestaan voor openbare infrastructuur, maar niet alles wat de wet voorschrijft.

Dit zijn de typische gevallen die we kunnen aantreffen in gebieden in Valencia, Alicante (Denia, Campello, Benidoleig, Onda, Javea, Benissa, Moraira, Calpe, Gata de Gorgos, enz.), enkele andere in Murcia, Almeria (Almanzora-vallei, Vera, enz.), Málaga en Sevilla.

Meestal gaat het om gebieden waar de grond altijd als “rustiek” werd beschouwd en waar in de loop der tijd steeds meer huizen met een hoge bebouwingsdichtheid (volgens de huidige regelgeving meer dan 6-8 per hectare) zijn gebouwd. In deze gebieden zijn deze gebouwen min of meer voorzien van bepaalde infrastructuur, zoals water, elektriciteit, openbare toegang en wegen. Afhankelijk van het geval kunnen we gebieden vinden waar de infrastructuur volledig is aangelegd, en andere gebieden waar deze armer is.

In deze gevallen zijn semi-geconsolideerde constructies meestal legaal. En “legaal” omdat ze zijn gebouwd met de juiste bouwvergunning, of omdat ze na de bouw zijn gelegaliseerd.

In deze gevallen ‘consolideert’ de eigenaar dus het eigendom van de constructie, maar niet het eigendom van de grond. De overheid kan dus niets tegen de constructie ondernemen, maar de grond kan wel worden aangetast doordat delen ervan worden onteigend voor stedelijke infrastructuur of door urbanisatieheffingen.

Typische problemen die we bij deze eigendommen kunnen tegenkomen, zijn:

• • • • Dat voor uitbreiding of bouw van huizen op percelen binnen deze gebieden, het gemeentehuis kan vragen om een deel van de grond af te staan voor de aanleg van openbare infrastructuur (voetgangersgebieden, aansluiting op riolering, elektriciteits-, gas- en waterleidingen, enz.)
      • Dat de eigenaren worden verzocht om een deel of alle kosten van de urbanisatie van het gebied te betalen (aansluiting op riolering, water, elektriciteit, installatie van moderne septic tanks, afstaan van een deel van de grond voor openbare wegen, enz.